مبانی نظری و ادبیات تحقیق مدیریت زنان

قسمتی از متن:

مدیریت زنان

در کتاب لغت ، « مدیر » به معنای اداره کننده ی کاری با موسسه ای و مدیریت در معنای مدیر بودن و تدبیرکننده آمده است و وجه تسمیه آن این است که فردی یا افرادی با استفاده از اصول و روش هایی مناسب و منابع موجود در جهت رسیدن به اهداف عالی و متعالی ، آن مجموعه را هدایت نمایند . متاسفانه برخی باورهای غلط فرهنگی در خصوص مشاغل زنان حتی در بین قشر تحصیل کرده و روشنفکر جامعه وجود دارد که آنان توانایی ها و استعدادهای لازم و کافی را برای مدیریت ندارند یا نسبت به مردان پایین تر هستند با توجه به اینکه تاکنون هیچ کس چنین ادعایی را اثبات نکرده است .

زنان در سه نقش یعنی تولید مثل ، نگهداری و پرورش نیروی انسانی ، تولید و مدیریت محل زندگی ، فعالیت دارند زنان به عنوان مادر ، همسر در خانه نقش هایی به عهده دارند . برخی نقش های نامریی مانند نظافت ، پخت و پز ، اتوکشی ، بچه داری و ... است که بابت آنها بهایی را دریافت نمی کنند .

زنان در عرصه مدیریت

تاریخ جهان شاهد نقش بسیار عظیم و غیرقابل انکار زنان در حوادث گوناگون است. امروزه که مباحث توسعه کشورهای جهان مطرح می باشد، نقش زنان در این فرآیند به شدت مورد توجه قرار گرفته است. برگزاری جلسات، سمینارها و کنگره های متعدد در خصوص جایگاه زنان و نقش آنان در توسعه حکایت از این موضوع حیاتی دارد.

با کمی دقت می توان دریافت که برگزاری این گونه برنامه ها نشان از موضوع نه چندان خوشایند دیگری نیز دارد و آن این است که تاکنون یا حداقل در سده های اخیر نقش زنان به عنوان نیمی از جمعیت جهان در حال توسعه نادیده گرفته شده که این امر نشان از وجود تبعیضات و نابرابریهای جنسیتی در زمینه های گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره دارد. جامعه انسانی از عدم حضور واقعی زنان در عرصه های مختلف لطمات جبران ناپذیری دیده و بدین خاطر در دو دهه اخیر درصدد جبران این نقیصه بر آمده است.

برای رسیدن به تعادل، برابری و رفع تبعیضات و در نتیجه توسعه بهتر و کاملتر جامعه، نیاز به آن است که زنان بتوانند در فرآیند تصمیم گیری در سطوح مختلف جامعه شرکت نمایند. خوشبختانه در بسیاری از کشورها این تلاش ها، موفقیت های چشمگیری را در پی داشته است. از آن جمله می توان به کشورهایی همچون نروژ، دانمارک و فنلاند اشاره نمود که بیش از 40 درصد مناصب تصمیم گیری در اختیار زنان است. متاسفانه در بسیاری از کشورهای جهان سوم این مساله چندان شایان توجه نیست و تنها تعداد محدودی از زنان در پست های مدیریتی و مهم تصمیم گیری کشور قرار دارند. در ایران علیرغم آن که قانون اساسی کشور راه را برای تصدی اکثر مناصب تصمیم گیری برای زنان باز گذاشته با این وجود تنها 8/2 درصد مشاغل مدیریتی در کشور به زنان اختصاص یافته است.