مبانی نظری تحقیق برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی

قسمتی از متن:

برنامه ریزی استراتژیک چیست؟

برنامه ریزی عبارت از فرایند برقراری یا تعیین اهداف و اقدامات لازم جهت نیل به آنهاست و برنامه استراتژیک به برنامه بلند مدت توجه دارد و پل لازم بین حال و آینده موسسه یا سازمان است. بطور اختصار برنامه استراتژیک موجب بهبود عملکرد و پاسخگویی به نیازهای محیط در حال تغییر سازمان می گردد و جنبه های مثبت و منفی آنرا می توان این طور متصور نمود:



1- راهنمای تداوم دار برای فعالیت های سازمان است.

2- به مدیران کمک می کند تا فرصت های مطلوب، مصون و آسیب پذیر را تشخیص دهند و از بین آنها به انتخاب بپردازند.

3- در پیش بینی مشکلات قبل از وقوع، و پیش از شدید شدن، مدیران را یاری کند.

4- ریسک و اشتباه را به حداقل برساند.

آنچه در ارتباط با جنبه های منفی برنامه ریزی استراتژیک مطرح است اینکه، پیش بینی تغییرات محیطی مشکل است و توانایی و تشخیص سازمان در همسویی با آنها، لزوم به سرمایه گذاری در وقت و هزینه نیروی انسانی است (بیگی، 1385).

مزایای برنامه ریزی استراتژیک

1 - یکی از مزایای برنامه ریزی استراتژیک هادی بودن آن است. این نوع برنامه ریزی جهت و مسیر فعالیتها و عملیات سازمان را مشخص ساخته و به عنوان راهنمای سازمان عمل می کند.

2 - جهت گیری آینده، اولویتها را مشخص می سازد و تصمیمهای امروز را در پرتو پیامدهای آینده اتخاذ می کند.

3- برنامه ریزی استراتژیک نقش هماهنگ کننده بین برنامه های عملیاتی سازمان را انجام می دهد و اقدامات واحدهای مختلف را در یک مسیر جهت می بخشد.

4 - با اوضاع و شرایطی که به سرعت دستخوش تغییر می شوند به روش کارساز برخورد کرده و کار تیمی و تخصصی کارشناسی ایجاد می کند.

5 - برنامه ریزی استراتژیک با نگرش بلندمدت، به پیش بینی آینده می پردازد و از این رو اطلاعاتی را در خود دارد که برای اقدامات درازمدت مدیران مفید است.

6 - برنامه ریزی و مدیریت استراتژیک خواهان بینش استراتژیک در سراسر واحدهای سازمانی، و از جمله همه سیستم های اداری است و به جای اینکه عملی مکانیکی باشد نقش محوری افراد، گروهها و نفوذ فرهنگ سازمان را به رسمیت می شناسد (برایسون،128).