پاورپوینت پروژۀ درس مکانيک سنگ (pptx) 24 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 24 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
پروژۀ درس مکانيک سنگ
تصاوير استريوگرافی
استريوگرافی در لغت به معنی تصوير کردن فضايی يا سه بعدی است.
Stereographic Projection
اولين هدف تمام روشهای تصوير کردن اين است که مختصات يک خط در فضای سه بعدی منحصراً بوسيلۀ موقعيت يک نقطه در صفحۀ دو بعدی نشان داده شود. به اين سطح دو بعدی سطح تصوير گفته می‌شود. در تصاوير استريوگرافی سطح تصوير، دايره‌ای به شعاع دلخواه R است.
a
خط در فضا
خط معين در صفحۀ قائم
شمال (بطرف داخل صفحه)
صفحۀ قائم
Plunge (b) زاويۀ حاده‌ای است که در صفحۀ قائم بين اين خط و صفحۀ افق اندازه‌گيری می‌شود.
Trend (a) آزيموت جغرافيايی صفحۀ قائمی است که در آن خط معين با Plunge (b) قرار گرفته و اين آزيموت در جهت عقربه‌های ساعت از سمت شمال (آزيموت صفر درجه) اندازه‌گيری می‌شود.
بر هر خط معين در فضا مي توان يك صفحه قائم عبور داد. مختصات اين خط در فضای سه بعدی را می‌توان بر حسب Trend (a) و Plunge (b) آن بيان کرد.
b
تونلها معمولاً با Trend و Plunge خود معرفي ميشوند.
Dip Angle (زاويۀ شيب) زاويه‌ای است که سطح ناپيوستگی با صفحۀ افق می‌سازد. اگر صفحه قائم باشد Dip=90 و اگر صفحه افقی باشد Dip=0 می‌باشد.
برای مشخص نمودن يک صفحه در فضا ازDip Angle وDip Direction استفاده می‌شود.
Strike (امتداد) خطی است که صفحۀ ناپيوستگی با صفحۀ افق می‌سازد و به زاويه‌ای که با جهت شمال در جهت عقربه‌های ساعت می‌سازد، زاويۀ Strike گفته می‌شود.
Dip Direction (جهت شيب) برداری است عمود بر Strike و در صفحۀ افق، که در جهت شيب می‌باشد و به زاويه‌ای که با جهت شمال در جهت عقربه‌های ساعت می‌سازد، زاويۀ Dip Direction گفته می‌شود.
Dip Direction
صفحه در فضا
مبنای تمام روشهای تصوير کردن متداول بکارگيری يک کرۀ فرضی به نام کرۀ مرجع با شعاع R می‌باشد که مرکز آن بر سطح تصوير منطبق است. برای تصوير کردن خطوط، خطی فرضی به موازات خط مورد نظر که Trend a و Plunge b دارد به گونه‌ای ترسيم می‌شود که از مرکز کره بگذرد وTrend آن برابر با آزيموت خط مورد نظر باشد.
اگر اين خط از دو طرف ادامه يابد کرۀ مرجع را در دو نقطه قطع می‌کند. لازم به ذکر است که موقعيت هر نقطه روی کرۀ مرجع بيان کنندۀ رابطۀ منحصر بفرد بين آن نقطه و خط بوجود آورندۀ آن نقطه می‌باشد. موقعيت فضايی نقطه را می‌توان بر روی هر صفحۀ دلخواهی تصوير کرد، اما در بيشتر موارد صفحۀ تصوير صفحۀ افقی می‌باشد که از مرکز کرۀ مرجع می‌گذرد.
نيمکرۀ مرجع بالايی
نيمکرۀ مرجع پايينی
صفحۀ تصوير
تصوير خط در كره مرجع
نقطۀ موجود بر روی نيمکرۀ پايينی را می‌توان با بکارگيری چند روش مختلف بر روی صفحۀ افق تصوير کرد. در اين ميان با استفاده از صفحۀ قائمی که امتداد (Strike) دارد و از مرکز دايره و نيز نيمکرۀ مرجع پايينی می‌گذرد دو روش متداول تصوير کردن بدست می‌آيند:
1- روش زاويه برابر
2- روش مساحت برابر
همچنين با توجه به شکل تصوير بدست آمده از هر يک از روشهای بالا دو نوع تصوير قطبی و استوايی ايجاد می‌شوند.
تصوير خط در كره مرجع
تصاوير قطبي- روش زاويه برابر
در شکل روبرو خط معينی با a Trend وPlunge b در نقطۀ نيمکرۀ پايينی را قطع می‌کند. برای تصوير کردن نقطۀ ، نقطۀ T که به فاصلۀ قائمR نسبت به مرکز کرۀ مرجع (O) قرار گرفته است با خط مستقيمی به نقطۀ وصل می‌شود. تصوير نقطۀ در محل تلاقی خط مستقيم و صفحۀ تصوير يعنی نقطۀP ، بوجود می‌آيد.
P
-P
A
A
O
North
a
b
T
در اين روش تصوير کردن رابطۀ بينr (يعنی فاصلۀ شعاعی نقطۀ P از مرکز) و b توسط روابط زير بيان می‌شود.
b
P
O
R
r
صفحۀ تصوير
مقطع A-A
در اينجا است.
T
تصاوير قطبي- روش زاويه برابر
