پیشینه تحقیق مدیریت زنان

قسمتی از متن:

مدیریت زنان

در کتاب لغت ، « مدیر » به معنای اداره کننده ی کاری با موسسه ای و مدیریت در معنای مدیر بودن و تدبیرکننده آمده است و وجه تسمیه آن این است که فردی یا افرادی با استفاده از اصول و روش هایی مناسب و منابع موجود در جهت رسیدن به اهداف عالی و متعالی ، آن مجموعه را هدایت نمایند . متاسفانه برخی باورهای غلط فرهنگی در خصوص مشاغل زنان حتی در بین قشر تحصیل کرده و روشنفکر جامعه وجود دارد که آنان توانایی ها و استعدادهای لازم و کافی را برای مدیریت ندارند یا نسبت به مردان پایین تر هستند با توجه به اینکه تاکنون هیچ کس چنین ادعایی را اثبات نکرده است .

زنان در سه نقش یعنی تولید مثل ، نگهداری و پرورش نیروی انسانی ، تولید و مدیریت محل زندگی ، فعالیت دارند زنان به عنوان مادر ، همسر در خانه نقش هایی به عهده دارند . برخی نقش های نامریی مانند نظافت ، پخت و پز ، اتوکشی ، بچه داری و ... است که بابت آنها بهایی را دریافت نمی کنند .

زنان در عرصه مديريت

فتحي، لاله: روزنامه همشهري،‌ يكشنبه 27 شهريور 1384، سال سيزدهم، شماره 3803، صفحه 10.

تاريخ جهان شاهد نقش بسيار عظيم و غيرقابل انكار زنان در حوادث گوناگون است. امروزه كه مباحث توسعه كشورهاي جهان مطرح مي‌باشد، نقش زنان در اين فرآيند به شدت مورد توجه قرار گرفته است. برگزاري جلسات، سمينارها و كنگره‌هاي متعدد در خصوص جايگاه زنان و نقش آنان در توسعه حكايت از اين موضوع حياتي دارد.

با كمي دقت مي‌توان دريافت كه برگزاري اين گونه برنامه‌ها نشان از موضوع نه چندان خوشايند ديگري نيز دارد و آن اين است كه تاكنون يا حداقل در سده‌هاي اخير نقش زنان به عنوان نيمي از جمعيت جهان در حال توسعه ناديده گرفته شده كه اين امر نشان از وجود تبعيضات و نابرابريهاي جنسيتي در زمينه‌هاي گوناگون سياسي، اقتصادي، اجتماعي و غيره دارد. جامعه انساني از عدم حضور واقعي زنان در عرصه‌هاي مختلف لطمات جبران ناپذيري ديده و بدين خاطر در دو دهه اخير درصدد جبران اين نقيصه بر آمده است.

براي رسيدن به تعادل، برابري و رفع تبعيضات و در نتيجه توسعه بهتر و كاملتر جامعه، نياز به آن است كه زنان بتوانند در فرآيند تصميم‌گيري در سطوح مختلف جامعه شركت نمايند. خوشبختانه در بسياري از كشورها اين تلاش‌ها، موفقيت‌هاي چشمگيري را در پي داشته است. از آن جمله مي‌توان به كشورهايي همچون نروژ، دانمارك و فنلاند اشاره نمود كه بيش از ۴۰ درصد مناصب تصميم‌گيري در اختيار زنان است. متأسفانه در بسياري از كشورهاي جهان سوم اين مسأله چندان شايان توجه نيست و تنها تعداد محدودي از زنان در پست‌هاي مديريتي و مهم تصميم‌گيري كشور قرار دارند. در ايران عليرغم آن كه قانون اساسي كشور راه را براي تصدي اكثر مناصب تصميم‌گيري براي زنان باز گذاشته با اين وجود تنها ۸/۲ درصد مشاغل مديريتي در كشور به زنان اختصاص يافته است.