تحقیق روش هاي برآورد خسارت و آسیب ساختمان

قسمتی از متن:

ارزيابي آسيب پذيري ساختمان ها به روش كيفي

اين ارزيابي، مقايسه­اي بين اطلاعات قابل دسترسي از مشخصات سازه موجود و رفتار كلي مورد انتظار است. اين نوع ارزيابي براي تعيين امكان تشخيص مشكلات ساختمان به كار مي رود. گام هايي كه بايد در اين زمينه برداشت به شرح زير هستند:

الف) تحليل بحراني اطلاعات جمع آوري شده براساس اطلاعات به روز شده موجود كه رفتار كلي سازه هاي بتن آرمه را در بر گرفته و توسط دانش متخصصاني كه ارزيابي را انجام مي دهند، تكميل شده است. اين بررسي بايد شامل سن ساختمان، مقاومت مصالح مصرفي، نوع طراحي، جزئيات اجرايي، كنترل كيفيت و تكنيك هاي ساخت، سيستم باربر زير سازه، پيكربندي ساختمان در پلان و ارتفاع، سيستم روسازه، فاصله ساختمان از ساختمان هاي مجاور، حضور اعضاي صلبي كه در تحليل درنظر گرفته نشده­اند، شناسايي آسيب ديدگي­هايي كه قبل از عمليات ارزيابي ايجاد شده اند و بالاخره شرايط فيزيكي ساختمان باشد.

ب) پس از تكميل تحليل عمومي فوق، نواقص سازه­اي ممكن را مي توان به صورت كمي بدست آورد. براي اين منظور تهيه يك ماتريس ارزيابي كه شاخص آسيب ديدگي قابل اعمال را نشان مي دهد، توصيه مي شود.

براساس اطلاعات موجود و نتايج بدست آمده از تحليل عمومي ساختمان، مقادير پارامترهاي مهم سازه­اي در ماتريس وارد خواهند شد. هر مقدار بسته به تراز آسيب ديدگي تخصيص يافته به آن در محدوده صفر تا يك خواهد بود. اين مقادير به شكل ماتريس نشان داده شده و سپس براي درنظر گرفتن اهميت هركدام در رفتار كلي سازه، در يك ضريب وزني ضرب مي شوند.

اين كار سبب مي شود هنگامي كه مقادير آسيب پذيري جزئي با هم جمع شوند، آسيب پذيري كلي حاصل شود.

ج) پس از آن كه ماتريس ارزيابي تشكيل و شاخص آسيب پذيري تعيين شد، اثر خاك زير سازه بر روي شاخص آسيب ديدگي درنظر گرفته مي شود.

معمولاً در روش هاي كيفي كه با بازرسي وضع موجود ساختمان در محل انجام مي­شود فرم هاي مخصوصي كه از قبل براي جمع­آوري اطلاعات طراحي شده اند در اختيار بازرسان ساختمان قرار مي گيرد. از جمله اطلاعاتي كه در اين فرم ها ثبت مي شوند مي­توان به عكس ساختمان، گزارش مختصر از وضعيت ظاهري و پلان موقعيت ساختمان ، تاريخ ساخت ، تعداد طبقات ، زيربناي طبقات ، اطلاعات محلي (تراكم، توپوگرافي منطقه، فاصله از گسل، نوع خاك و ...)، اطلاعات سازه­اي (نوع مصالح، نوع كف ها، سيستم باربر جانبي و قائم، تقسيم بندي كيفي كل سازه، مشخصات اتصالات، ارتفاع سازه و ...) اشاره كرد. در نهايت براساس اطلاعات فوق ساختمان از نظر:

1) كيفيت ساخت (خوب، متوسط، ضعيف)

2) سيستم مقاوم در برابر نيروي زلزله (خوب، متوسط، ضعيف)

3) آسيب پذيري (بالا، متوسط، ضعيف)

4) نياز به بررسي دقيق (بلي، خير)

5) نياز به تقويت (بلي، خير)

مورد ارزيابي قرار مي گيرد.

از اين روش مي توان براي برآورد اوليه و تقريبي ظرفيت مقاومت لرزه اي ساختمان هاي يك منطقه خاص استفاده كرد. اما قضاوت در مورد تخريب يا تقويت ساختمان با استقاده از اين روش دشوار مي باشد. [10]